تمام ائمه و اولياي خدا اگر به مشكلي برمي خوردند دو ركعت نماز به جا مي آوردند و مشكل خود را برطرف مي كردند.

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «وقتي كه براي اميرمؤمنان امام علي عليه السلام مشكلي پيش مي آمد، به نماز پناه مي برد (ناراحتي خويش را از طريق نماز جبران مي كرد) و آيه ي «و استعينوا بالصبر و الصلاة» را تلاوت مي فرمود.» [1] .

در حديث ديگري چنين آمده است كه: «هنگامي كه مشكلي براي اهل خانواده پيش مي آمد (براي رفع) رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم مي فرمود: «برخيزيد نماز (مستحبي) بخوانيد. بعد مي فرمود: اين دستور خداي من است.» [2] .

در حديثي رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم مي فرمايد: «اي مردم! هيچ كس از شما نيست، مگر اين كه مشكلات و گرفتاري ها همچون كمربندي او را محاصره كرده است.

پس زماني كه دو سوم از شب گذشت و يك سوم باقي ماند ملكي بر او وارد مي شود و به او مي گويد: برخيز، ذكر خدا را بگو كه صبح نزديك است، پس چنانچه او حركت كرد و ذكر خدا را گفت، يك گره از گرفتاري هايش گشوده مي شود و اگر او بلند شد و وضو گرفت و داخل نماز شد، همه ي گرفتاري هايش گشوده مي شود، پس صبح مي كند، در حالي كه همچون مردمك چشم (پاكيزه و روشن) گرديده است.» [3] .