حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام فرمود: «اي سلمان! اگر مي خواهي خدا را ملاقات كني، در حالي كه از تو راضي باشد و اگر مي خواهي تا زنده هستي درد تب تو را فرا نگيرد، بر اين دعا مداومت كن: «بسم الله الرحمن الرحيم، بسم الله النور، بسم الله نور النور، بسم الله نور علي نور، بسم الله الذي هو مدبر الامور، بسم الله الذي خلق النور من النور، الحمد لله الذي خلق النور من النور، و انزل النور علي الطور في كتاب مسطور، في رق منشور بقدر مقدور، علي نبي محبور، الحمدلله الذي هو بالعز مذكور، و بالفخر مشهور، و علي السراء و الضراء مشكور، و صلي الله علي سيدنا محمد و آله الطاهرين؛

به نام خداي بخشنده ي مهربان، به نام مبارك خدا كه نور عالم است، به نام مبارك خدا كه نور نور عالم است، به نام مبارك خدا كه نور بالاي نور عالم است، به نام مبارك خدا آن نام كه مدبر امور عالم است، به نام مبارك خدا آن نام كه نور را از نور آفريد (يعني عالم و آدم را از نور خود آفريد)، ستايش خداوند



[ صفحه 80]



را كه نور (وجود عالم و نور جان آدم) را از نور (جمال خود) آفريد و نور (تجلي خود) را بر طور سينا در كتاب مسطور تورات نازل كرد در صحيفه ي گشوده به قدري كه مقدر نموده بر پيغمبر عالم و صالح خود، ستايش خدا را كه نزد تمام موجودات به عزت مذكور و به فخر و جلالت معروف است و در حال آسايش و سختي، بايد شكرگزار او بود و درود خداوند بر سيد ما، حضرت محمد صلي الله عليه وآله وسلم، و اهل بيت طاهرينش باد».

سلمان مي گويد: «از روزي كه اين دعا را تعليم گرفتم، بيش از هزار كس از اهل مدينه و مكه را تعليم دادم و هر كس كه تب او را فرا مي گرفت، چون اين دعا را مي خواند، به امر خداي سبحان تب از او دور مي گشت.» [1] .