شفا با لا اله الا الله


ابونصر مؤذن نيشابوري گويد: به بيماري سختي مبتلا شدم به طوري كه زبانم سنگين شد و نمي توانستم سخن بگويم، به دلم خطور كرد كه به زيارت امام رضا عليه السلام بروم و در آنجا دعا كنم، و آن حضرت را در خانه خدا شفيع قرار دهم، تا خداوند مرا از اين بيماري نجات بخشد و زبانم شفا يابد.

بر حمار خود سوار شدم و به سوي مشهد حركت كردم و كنار قبر شريف آن حضرت رفتم و در ناحيه ي بالا سر ايستادم و دو ركعت نماز خواندم و سجده كردم، و در سجده با راز و نياز، از خدا مي خواستم، و امام هشتم عليه السلام را در درگاه خدا شفيع قرار دادم تا خداوند به من شفا بخشد.

در سجده خواب مرا ربود، در عالم خواب ديدم، قبر شكافته شد و مرد



[ صفحه 25]



سالخورده اي كه بسيار گندمگون بود از آن قبر بيرون شد و نزد من آمد و به من فرمود: اي ابانصر! بگو: «لا اله الا الله.»

به او اشاره كردم كه زبانم لال شده چگونه اين كلمه را بگويم؟

او بر من فرياد زد و گفت: آيا قدرت خدا را انكار مي كني؟! بگو: «لا اله الا الله.»

همان دم زبانم باز شد و گفتم: «لا اله الا الله.» از خواب بيدار شدم، خود را سالم يافتم، و پياده به منزل خود بازگشتم و مكرر مي گفتم: «لا اله الا الله» زبانم گويا شد و از آن پس هرگز زبانم لكنت پيدا نكرد. [1] .


پاورقي

[1] ثواب ذكر لا اله الا الله، ص 31.


بازگشت