«رسول خدا صلي الله عليه و آله» با اصحاب خود در مسجد نشسته بود شخصي آمد به «ابوبكر» اذيتي كرد، اما ابوبكر چيزي نگفت. بار دوم آن شخص اذيت كرد، باز ابوبكر چيزي نگفت. مرتبه ي سوم آن مرد به اذيت پرداخت، اما اين بار ابوبكر جوشيد و از خود دفاع نموده به پاسخگوئي و جدال پرداخت.

رسول خدا صلي الله عليه و آله اين هنگام بلند شد كه از مسجد خارج شود ابوبكر گفت: يا رسول الله! مگر از من شبهه اي در دل تو از سخن اين مرد پيدا شد؟!

فرمود: نه، فرشته اي از آسمان آمده سخنان اين مرد را تكذيب مي كرد تا وقتي كه تو تحمل به خرج مي دادي، اما وقتي كه تو جوشيدي در جائي كه شيطان حضور دارد (صحنه هاي جدال و فحاشي و زد و خورد) حاضر نمي شوم و نمي نشينم. [1] [2] .