نماز جماعت بايد در عين تأني و صحت، با رعايت حال ضعيف ترين مأمومين برگزار گردد.

انس درباره سيره پيامبر صلي الله عليه و آله مي گويد:

(ما صليت وراء امام قط اخف صلاتا و لا اتم من النبي صلي الله عليه و اله) هيچ گاه پشت سر هيچ امامي نماز نگزاردم كه نمازش از پيامبر كوتاه تر و كامل تر باشد. [1] .

اين روايت نشان مي دهد پيامبر صلي الله عليه و آله در عين آن كه نماز را كامل و بدون عجله، مي خواند آن را طول نمي داد.

ابومسعود مي گويد: فردي از طولاني كردن نماز، توسط امامي كه پيامبر صلي الله عليه و آله



[ صفحه 127]



براي آنان معين كرده بود شكايت نمود.

(فما رأيت رسول الله في موعظة اشد غضبا منه يومئذ ثم قال يا ايها الناس انكم منفرين فمن صلي بالناس فليخفف فان فيهم المريض و الضعيف و ذالحاجة)

پيامبر صلي الله عليه و آله با حالتي غضبناك كه تا آن روز نديده بودم فرمود:

شما باعث تنفر مردم مي شويد. هر كه امام جماعت مي شود نماز را كوتاه برگزار كند زيرا در بين مأمومين، افراد بيمار يا ضعيف وجود دارند و كساني هستند كه كار دارند. [2] .

بدون شك ائمه محترم جماعات با رعايت اين سيره حسنه و پرهيز از طولاني شدن نماز و مراسم مربوط به آن مي توانند تعداد بسياري را جذب نمايند. [3] .