شيخ آقابزرگ تهراني با اين همه اشتغال پردامنه ي علمي و تتبعات فرصت گيري كه داشت، از انجام دادن عبادات اسلامي و رياضات شرعي و تهذيب نفس، غفلت نمي كرد، شب چهارشنبه هر هفته پياده از نجف به مسجد سهله (در 10 كيلومتري نجف) مي رفت و در آن جا به نماز و دعا و عبادت مي پرداخت، اين كار وي تا مدتي پس از رسيدن به سن 80 سالگي همواره ادامه داشت.

شيخ، امام جماعت نيز بود و اين سنت ديني و اجتماعي را به پا مي داشت. تا سال 1375 ه ق در مسجد شيخ طوسي (در نجف) نماز جماعت مي خواند، از اين سال به بعد كه در راه كربلا دچار تصادف شد و آسيب ديد به علت دوري راه مسجد طوسي تا منزل وي، «مسجد آل طريحي» را انتخاب كرد، و تا چند سال پيش از درگذشتش اين سنت را، تعطيل نداشت. [1] .

در دين ما نماز جماعت اهميت فراواني دارد، و ثواب آن خيلي زياد است. تا آن حد كه از عبدالله ابن مسعود نقل شده است، كه روزي از تكبير نماز جماعت ماندم و به خاطر اين كار يك بنده آزاد نمودم، و وقتي كه جريان را خدمت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله عرض كردم فرمود:

فضيلت از دست رفته را درك نخواهي كرد اي پسر مسعود! اگر تمام روي زمين را انفاق كني، ثواب تكبير را تدارك نخواهي نمود. [2] .