يكي از مراجع بزرگ تقليد، استاد اعظم، شيخ مرتضي انصاري بود كه به سال 1281 هجري قمري در نجف اشرف از دنيا رفت و مرقد شريفش در همان جاست، و دو كتاب معروف درسي حوزه هاي علميه به نام «مكاسب و رسائل» از تأليفات او است.

روزي يكي از مقلدين او كه از تجار محترم و متدين بود، در مسير راه خود به مكه براي انجام حج، به نجف اشرف به حضور شيخ انصاري آمد و مبلغي تقديم كرد، و گفت: «اين مبلغ، از مال خالص (و خمس داده) من است، آن را برداريد و براي خود خانه اي بخريد و از مستأجري راحت شويد.

شيخ، آن پول را پذيرفت و آن تاجر به مكه رفت، شيخ با آن پول مسجد خوبي در محله ي خويش «صغير» در نجف اشرف بنا كرد، كه اكنون به «مسجد ترك» معروف است، و از زمان تأسيس تاكنون، همواره محل درس و بحث علماء و مراجع تقليد بوده و مكاني بسيار پربركت شده است.

آن تاجر در مراجعت از مكه، به نجف اشرف آمد و به حضور شيخ انصاري شرفياب شد، و پس از احوال پرسي، عرض كرد: «آيا خانه خريديد؟».

شيخ گفت: آري خريدم، سپس آن تاجر را با خود كنار آن مسجد برد و آن را به او نشان داد و فرمود: «اين مسجد را با آن پولي كه دادي بنا كردم».

تاجر گفت: «من آن پول را براي خانه داده بودم، نه براي مسجد!».



[ صفحه 36]



شيخ گفت: «چه خانه اي بهتر از اين مكان مقدس؟ كه عبادت خدا در آن مي شود، ما به زودي از اين دنيا كوچ مي كنيم، اگر با آن پول، خانه مي خريدم بعد از من به ورثه منتقل مي شد، ولي اين خانه (مسجد) باقي و ثابت است و به كسي منتقل يا بخشيده نمي شود، و خريد و فروش نمي گردد».

تاجر، از اين عمل نيك انساني و اجتماعي شيخ، شاد گرديد، و علاقه اش به شيخ انصاري بيش تر شد. [1] [2] .