دكتر «روژه گارودي» دانشمند مسلمان و فيلسوف مشهور فرانسوي مي نويسد: «در نماز، انسان به خود باز مي گردد، و همه ي هستي را در وجود خويش احساس مي كند، و چنين است كه انسان باايمان به ستايش وادار مي شود، در نماز، همه ي مسلمانان جهان در برابر محراب هاي تمام مساجد كه زاويه ي آن ها به سوي كعبه ساخته شده است، در صف هاي فشرده با همدلي و حضور خود به طور گسترده و عميقي مجذوب مركز خود و بنياد خود مي شوند.» [1] .