حضرت امام حسن عسكري عليه السلام آن قدر به نماز علاقه داشتند و مخصوصاً شبها به قدري نماز مي خواندند كه وقتي معتمد، خليفه عباسي آن حضرت را به زندان افكند از جاسوس خود جوياي احوالات آن امام محبوس شد، و او در پاسخ گفت: روزها را روزه مي گيرند و تمام شب را به نماز مشغول هستند (و اين برنامه هميشه زندگي آن حضرت بود چه در زندان و چه در منزل). [1] .

در روايت است كه ابوهاشم جعفري گفت: من شرفياب محضر مبارك امام عسكري عليه السلام شدم و ديدم آن حضرت مشغول نوشتن نامه اي هستند. چيزي نگذشت كه وقت نماز شد، حضرت بلافاصله قلم و كاغذ را بر زمين گذاشتند و به نماز مشغول شدند... [2] .

در حديث است كه چون معتمد آن حضرت را مسموم نمود حضرت بستري



[ صفحه 145]



شد و به حال احتضار افتاد. آخرين لحظات عمرش بود كه مقداري داروي جوشانده و ظرفي آب آوردند تا حضرت بنوشد. امام عليه السلام فرمود: وقت نماز صبح است، ابتدا آبي بياوريد تا وضو بگيرم و نماز بخوانم. آب آوردند و حضرت دستمالي در دامان انداخت و به كمك فرزندش حضرت مهدي عليه السلام، وضو گرفت و نماز صبح را خواند. آن گاه از دست مبارك فرزندش امام عصر عليه السلام آن نوشيدني را ميل كرد و چيزي نگذشت كه از دنيا رحلت نمود. [3] .