معتمد عباسي پانزدهمين طاغوت بني عباس، يازدهمين امام بر حق امام حسن عسكري عليه السلام را از مدينه به سامراء آورد، و آن حضرت را در كنار پادگان خود تحت نظر شديد نگاه داشت و سرانجام نيز او را توسط دژخيمانش به شهادت رساند.

روزي جمعي از درباريان عباسي، نزد صالح بن صيف (زندانبان امام) رفته و با او درباره ي امام حسن عسكري عليه السلام صحبت كردند، از جمله به او گفتند: «بر امام، سخت بگير و او را در تنگناي دشواري قرار بده!»

صالح به آنها گفت: «مي گوييد چه كنم؟ من دو نفر از شرورترين افراد را پيدا كرده ام و آنها را نگهبانان خاص حسن بن علي عليه السلام قرار دادم، ولي همين دو نفر، آنچنان تحت تأثير مقام ملكوتي آن حضرت قرار گرفته اند كه همواره به عبادت و نماز و روزه اشتغال دارند، اينك همين جا باشيد من دستور مي دهم آن دو نفر را به اينجا آورند، و خودتان از آنها بشنويد».

صالح دستور داد آن دو نفر را، احضار كردند، در حضور درباريان عباسي به



[ صفحه 144]



آن دو نفر رو كرد و گفت: «واي بر شما، با اين مرد - اشاره به امام حسن عسكري عليه السلام - كار شما به كجا كشيد؟»

آنها با كمال صراحت گفتند: چه مي گويي در مورد مردي كه روزها روزه مي گيرند و شبها از آغاز تا پايان شب، مشغول عبادت و مناجات است، اصلاً سخني به ما نمي گويد، و به غير عبادت به هيچ چيز اشتغال ندارد، هرگاه چهره ي (ملكوتي) او را مي ديديم، از هيبت او، بر اندام ما، لرزه مي افتاد، و آن چنان دگرگون مي شديم، كه گوئي افراد قبل نيستيم.

وقتي درباريان شكمباره ي عباسي اين گفتار را از آن دو نگهبان شنيدند با كمال خفت و سرافكندگي از مجلس خارج شدند. [1] .