عمر بن عمير رازي مي گويد: برادرم به بيماري نفس تنگي شديدي مبتلا بود. با هم به ديدار امام جواد عليه السلام رفتيم. برادرم در پاسخ به احوالپرسي امام از بيماري خود اظهار ناراحتي كرد.

امام دعا فرمود:

«عافاك الله مما تشكو؛ خدا از آنچه شكوه داري، عافيتت بخشد.»

از آن زمان به بعد برادرم هرگز نشاني از بيماري در خود نيافت. [1] .