شخصي به نام ابوقهام به خدمت امام محمدتقي عليه السلام رسيد و از بينوايي و پريشاني و محرومي خود شكايت كرد و گفت: به دنبال هيچ كاري و حاجتي نمي روم، مگر اين كه نااميد برمي گردم. حضرت عليه السلام فرمود: بعد از نمازهاي فريضه ي صبح ده مرتبه بگو:

«سبحان العظيم و بحمده استغفر الله ربي و اتوب اليه و اسئله من فضله»

راوي گويد: به اين دعا مواظب نمودم، اندك زماني نگذشت كه از بيابان خبر آمد فلان فاميل تو فوت شده و به غير از تو وارثي ندارد، بيا و مالش را متصرف شو و اكنون به سبب آن صاحب ثروت و مكنت شده ام. [1] .