حضرت رضا عليه السلام در نيشابور به محله غزيني رفت. در آنجا حمامي وجود داشت و چشمه ي آبي بود، ولي آب آن اندك بود. حضرت همان جا اقامت كرد و تصميم به بازسازي و پاكسازي آن چشمه گرفت. اشخاصي را كه مقني بودند طلبيد و آنها به دستور آن حضرت به لايروبي و بازسازي چشمه پرداختند. آب آن چشمه زياد شد. آنگاه حضرت رضا عليه السلام دستور داد كه در بيرون پله ي آن چشمه حوضي ساختند، از آن چشمه آب به آن حوض مي ريخت. حضرت رضا عليه السلام به ميان حوض رفت و غسل كرد و سپس در پشت آن حوض، نماز خواند، و همين برنامه، براي مردم سنت گرديد، مي آمدند و در آن حوض غسل مي كردند و سپس در پشت آن، نماز مي خواندند و دعا مي كردند تا خداوند نيازهايشان را برآورده سازد و بر نعمتهايشان بيفزايد. اين برنامه تاكنون، از يادگارهاي حضرت رضا عليه السلام بين



[ صفحه 132]



شيعيان، باقي مانده است. [1] .