مرحوم شيخ مفيد قدس سره نقل كرده كه امام هفتم عابدترين مردم اهل زمانشان بودند... نوافل شب را مي خواندند و تا هنگام اذان صبح، به انجام نمازهاي مستحبي مشغول بودند (اين اهتمام حضرت به نمازهاي استحبابي و نماز



[ صفحه 129]



شب در طول عمر مباركشان ادامه داشت). [1] .

در روايت است كه چون وقت نماز صبح فرا مي رسيد. امام كاظم عليه السلام بلافاصله به نماز مي ايستادند (و در ساير اوقات نيز توجه خاصي به نماز اول وقت داشتند).

هنگامي كه نماز صبح را اقامه مي كردند تا طلوع آفتاب به تعقيب و ذكر خداوند اشتغال داشتند و سالهايي كه در زندان بودند غالباً پس از نماز سر به سجده مي گذاشتند و تا نزديك ظهر به دعا و ذكر و حمد مشغول بودند، و چون ظهر مي رسيد، برمي خاستند و بدون تجديد وضو به نماز مي ايستادند. اين دليل آن بود كه در سجده ي صبح تا ظهر به خواب نرفته اند. [2] .