امام موسي كاظم عليه السلام در نماز وتر، وقتي سر از ركوع برمي داشت، مي ايستاد و چنين مي گفت: خدايا! تو در كتاب خود فرموده اي (در وصف متقين): «كمي از شب را مي خوابيدند و در سحرها استغفار مي نمودند». به خدا سوگند خواب من طولاني و شب خيزي من اندك است، حال اين سحر است و من



[ صفحه 124]



به استغفار از گناهانم برخاسته ام، استغفار آن كس كه نه مالك سود و زيان خود مي باشد و نه مرگ و حيات و نشورش را در اختيار خود دارد. سپس امام عليه السلام به سجده مي افتاد. [1] .