در احوال امام كاظم عليه السلام آمده است:

موسي بن جعفر عليه السلام وقتي نماز صبح را به جاي مي آورد، تا طلوع آفتاب مشغول تعقيب و ذكر خداوند مي شد و سالهايي كه در زندان بودند غالباً پس از نماز سر به سجده مي گذاشتند و تا نزديك ظهر به دعا و ذكر و حمد مشغول بودند و چون ظهر فرا مي رسيد برمي خاستند و بدون تجديد وضو به نماز مي ايستادند. [1] .