امام صادق عليه السلام در مورد عبادت پدرش امام باقر عليه السلام مي فرمايد: «هميشه بستر پدرم را پهن مي كردم و انتظار مي كشيدم تا بيايد. يك شب آمدن پدرم به بستر به تأخير افتاد. به دنبال ايشان به مسجد رفتم. هيچ كس در مسجد نبود. پدرم را ديدم كه در گوشه اي از مسجد به سجده رفته و با حالت گريه و انابه استغاثه مي كند. گوش دادم و شنيدم كه مي گويد:

«پروردگارا! تو منزه و ستوده اي. معبود من! از روي تعبد و بندگي تو را ستايش مي كنم. كردار و عبادتم كم است. پس تو خود آن را بر من دو چندان كن».

افلج مي گويد: «امام باقر عليه السلام در مراسم حج، پس از طواف در كنار مقام ابراهيم عليه السلام به نماز ايستاد. پس از نماز، وقتي سر از سجده بلند كرد ديدم پيشاني امام از بسياري اشك، خيس شده است. [1] .



[ صفحه 116]