امام باقر عليه السلام فرمود: «خدمت پدرم رسيدم مشاهده كردم به جايي از عبادت رسيده كه هيچ كس نخواهد رسيد صورتش از شب زنده داري زرد و چشمها از شدت گريه مانند آتش سرخ گرديده پيشاني از كثرت سجده پينه بسته بود، قدمها و ساق پاي مباركش به واسطه زيادي سر پا ايستادن در نماز ورم كرده بود، فرمود: من از ديدن آن حال ديگر نتوانستم خودداري كنم، دلم سوخت و شروع به گريه نمودم. در آن موقع پدرم به فكر فرورفته بود، پس از مختصر



[ صفحه 110]



زماني متوجه من شد فرمود: پسر جان يكي از جزوه هاي عبادت علي بن ابي طالب عليه السلام را بياور! من جزوه اي را تقديم كردم.اندكي از آن را خواند. با خاطري افسرده جزوه را به زمين گذاشت و فرمود: چه كسي قدرت دارد مانند علي عليه السلام عبادت نمايد». [1] .