پس از محبت و پذيرايي امام از حر و سپاهيان او و استراحت مختصر حر، موقع ظهر و وقت نماز فرا رسيد، امام به «حجاج بن مسروق» مؤذن مخصوصش فرمود: «اذن يرحمك الله و اقم للصلوة نصلي؛ خدا رحمتت كند اذان و اقامه بگو تا نمازمان را بخوانيم.»

حجاج مشغول اذان گرديد، امام به «حر» فرمود: تو نيز با ما نماز مي خواني يا مستقل و با سپاهيانت مي خواني؟



[ صفحه 93]



عرضه داشت: نه، ما هم با شما در يك صف به نماز مي ايستيم.

امام در جلو و يارانش و «حر» و سپاهيانش در پشت سر آن حضرت ايستادند و نماز ظهر را با آن حضرت به جاي آوردند. [1] .