روزي دو ناقه ي بزرگ و چاق براي رسول خدا صلي الله عليه و آله هديه آوردند. حضرت به اصحاب خود فرمودند: آيا كسي هست در ميان شما كه دو ركعت نماز بخواند و در قيام و ركوع و سجود و وضو و خشوع اهتمام به امور دنيا نداشته و در قلب او فكر دنيا نبوده باشد تا من يكي از اين دو شتر را به او بدهم. كسي جواب نگفت. سه مرتبه اين جمله را فرمود، كسي جواب او را نداد، مگر علي بن ابي طالب عليه السلام كه برخاست و عرض كرد: يا رسول الله! من مي خوانم و از اول نماز تا آخر چيزي از دنيا به خاطرم راه نداده فكر دنيا را نمي كنم.

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: بخوان. علي عليه السلام نماز را خواند و تمام كرد. جبرئيل نازل شد و عرض كرد: يا رسول الله! يكي از دو شتر را به علي بده. [1] .



[ صفحه 67]