عبادت علي


بار خدايا! اين نماز من است كه در پيشگاه تو به جاي آوردم، نه به خاطر نيازي است كه تو به آن داري و نه به خاطر ميل و رغبتي است كه تو در آن داري، بلكه براي بزرگداشت و پذيرش فرمان تو است كه تو مرا به انجام آن فرمان داده اي، اي خداي من! اگر در نماز من عيبي است و يا نقصي در ركوع و سجود آن موجود است، پس مرا بازخواست مكن، و بر من با پذيرش و آمرزش خود تفضل و عنايت فرما (كه من در همه حال به عنايات و تفضل تو محتاجم». [1] .


پاورقي

[1] بحارالانوار، ج 41، ص 18.


بازگشت