نفيسه در خانه براي خود قبري فراهم كرده بود، در آن دعا و مناجات و گريه ي از ترس عذاب خدا انجام مي داد، در آن قبر زياد نماز مي خواند، قرآن تلاوت مي نمود، تا جايي كه نوشته اند: در آن قبر يكصد و نود بار ختم قرآن صورت داده بود، و بالاخره سراسر زندگي اين بانوي زاهد، با نماز و شب زنده داري مي گذشت.