نفيسه، پس از مسافرتي كه براي زيارت حضرت ابراهيم عليه السلام به شام آن روز انجام داد، به هنگام بازگشت، به «مصر» وارد شد، در آنجا اقامت گزيد و در اثر تبرك جستن دختر نابيناي يهودي همسايه به آب وضوي نفيسه، آن دختر چشمش شفا يافت، و بدين وسيله تعداد زيادي از يهوديان مسلمان شدند.

اين كرامت سبب شد، كه نفيسه مورد توجه مردم مصر قرار بگيرد، به ايمان و عظمت او ارادت و اعتقاد زيادي پيدا كنند، و به عنوان يك كانون خير و بركت از او درخواست نمايند تا در مصر بماند. نفيسه هم طي نامه اي مراتب را به شوهر خود «اسحاق» كه به مدينه رفته بود، اطلاع داد و در آن شهر اقامت گزيد و خانه اش مركز مراجعات و رسيدگي به امور ديني و رفع مشكلات و دردها و گرفتاري هاي مردم بود، در اثر دعا و كرامت او بيماران شفا مي يافتند، و گاهي هم در پرتو نفوذ معنوي و شخصيتي خود، جلو ظلم و ستم



[ صفحه 165]



حاكمان را به مردم مي گرفت. در اين باره نوشته اند:

وقتي مردم از ظلم و ستم «احمد بن طولون» به ستوه آمدند، به خانه ي نفيسه پناه بردند، و شكايت خود از «احمد» را به عرض آن بانوي مؤمن رساندند، وي هم نامه اي نوشت و سر راه «احمد» قرار گرفت و نامه را كه مضمون نصيحت و پرهيز از اعمال قدرت نا به جا و ستمكاري داشت، خود تحويل او داد، و بدين وسيله «احمد بن طولون» از ظلم دست برداشت.