حضرت نجمه عليها السلام به قدري به عبادت و مناجات و ذكر خدا علاقه داشت كه در آن مدتي كه به حضرت رضا عليه السلام شير مي داد، به بستگان گفت: «با يافتن دايه، مرا كمك كنيد!»

از او سؤال شد: مگر شيرت كم شده؟

در پاسخ گفت: «سوگند به خدا، دروغ نمي گويم، شيرم كم نشده،



[ صفحه 160]



ولي براي من ذكرهايي از نماز و تسبيح هست كه در هنگام پرستاري و شير دادن به اين نوزاد، از آن عباداتم كاسته شده است (كمك مي خواهم تا به عبادات و مناجاتم برسم).»