صدوق در كتاب «عيون اخبار الرضا» از مادر علي بن ميثم روايت مي كند كه:

نجمه مادر امام رضا عليه السلام به من گفت: هنگامي كه من به حضرت



[ صفحه 157]



رضا عليه السلام حامله بودم، هيچ گونه سنگيني در خود حس نمي كردم و هنگام خواب، صداي حمد و تسبيح از شكم خود مي شنيدم، به قسمي كه مرا به وحشت مي انداخت؛ اما وقتي بر مي خاستم اثري نمي ديدم.

هنگامي كه فرزندم رضا عليه السلام به دنيا آمد، دست ها را بر زمين نهاد، سر به جانب آسمان بلند كرد، گويي در حال مناجات بود و لبان مبارك را تكان مي داد، سپس موسي بن جعفر عليهما السلام وارد شد، او را گرفت، در گوش راست اذان و در گوش چپ اقامه گفت و او را با آب فرات شستشو داد، سپس او را به من داد و فرمود:

«هنيئا لك يا نجمة! كرامة ربك خذيه! فانه بقية الله في ارضه!» [1] .