امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

«هر گاه گرفتاري عظيم و مشكل بزرگي به تو روي آورد، دو ركعت نماز بگزار، همان نمازي كه حضرت زهرا عليها السلام آن را مي خواند و آن به اين ترتيب است كه در ركعت اول و دوم آن يك بار حمد و پنجاه مرتبه قل هو الله احد را مي خواني و پس از نماز بر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم صلوات فرستاده، سپس دست هايت را بلند نموده و اين دعا را مي خواني:

«بار خدايا! من به وسيله ي آنان به تو روي آوردم و به حق آنان به تو



[ صفحه 112]



توسل مي جويم، همان حقي كه اساس و پايه ي آن را كسي جز تو نمي شناسد و به حق آن كس كه حقش در نزد تو عظيم است، و به نام هاي نيكو و پسنديده ات، و به كلمات و سخنان تام و كاملت كه دستور نفرمودي مرا؛ مگر اين كه تو را به وسيله ي آنها بخوانم، و از تو تقاضا مي كنم به همان اسم بزرگي كه به ابراهيم عليه السلام آموختي تا پرنده را به آنها صدا كند و پرنده او را اجابت كرد؛ و به آن اسم عظيمي كه به سبب آن به آتش گفتي: «بر ابراهيم سرد، و او را سالم بدار» پس چنين شد؛ و محبوب ترين نام هايي كه داري، و شريف ترين آنها در نزدت، و برترين آنها، و به آنهايي كه اگر تو را به آنها بخوانند به سرعت اجابت مي كني، و به آن نام هايي كه نجات بخش ترين مي باشند، و به هر آنچه كه اهل آن، و سزاوار آن و شايسته ي آني، به تو متوسل مي شوم، و به تو روي مي آورم، و آن چه را كه از تو باشد تصديق مي كنم، و از تو آمرزش مي خواهم، و از تو بخشش مي جويم، و به پيشگاه تو ناله و زاري مي كنم، و در برابر تو سر تواضع و تسليم فرود مي آورم، و از تو مي ترسم، و در نزد تو به بد عملي خود اقرار مي كنم، و از تو خواهش و تمنا مي نمايم.

از تو مي خواهم، به حق كتاب هايي كه بر پيامبرانت نازل فرمودي - كه درود و رحمت الهي بر آنان باد - به حق تورات، انجيل و تمام قرآن عظيم از اول تا به آخر آن، كه در آن، نام هاي اعظم تو گردآوري شده است و به هر چه كه نام هاي اعظم تو در آن وجود دارد به تو تقرب مي جويم.



[ صفحه 113]



از تو مي خواهم كه بر محمد و خاندان او درود فرستي و مشكلات و سختي ها را از سر راه ايشان برداري، و گشايش در كار مرا با گشايش در كار آنان همراه سازي و در هر خيري آنان را مقدم داشته و از آنان آغاز كني، و از تو مي خواهم كه در چنين روزي، درهاي آسمان را براي دعاي من بگشايي، و در اين روز و شب، اجازه ي گشايش و بخشش مرا در دنيا و آخرت صادر فرمايي؛ چرا كه فقر به من روي آورده و آسيب ها مرا فرا گرفته، نيازمندي بيچاره ام كرده، ذلت و خواري نشانه ام گرفته، تهيدستي بر من غالب شده، و عذاب بر من محقق گشته، و گناهان مرا احاطه نموده؛ و اين همان وقتي است كه به اوليائت وعده ي اجابت داده اي.

پس بر محمد و آل او درود فرست، و دست شفابخش خود را بر سر و روي من بكش و با ديده ي رحمت به من بنگر، و مرا در رحمت واسعه ي خود داخل نما، و با آن چهره (و روش و صفتي) كه اگر با آن به اسير رو كني آزادش سازي، و اگر با آن به گمشده اي بنگري هدايت شود، و اگر با آن به آواره و سرگرداني بنگري به مقصد رسد، و اگر بر فقيري نظري كني غني و بي نيازش سازي، و اگر به آن صفت بر ضعيفي توجه كني قوت يابد، و اگر بر ترسان و خائفي بنگري ايمن گردد، اي دارنده ي جلال و بزرگواري! به اين روي و صفت بر من نظري كن و مرا به هنگام برخورد و رويارويي با دشمنت و دشمنم تنها مگذار.

اي كسي كه، كس نمي داند چگونه اي، كجايي و كسي قدرت



[ صفحه 114]



درك قدرتت را ندارد، اي كسي كه هوا را در آسمان مسدود نمودي، و زمين را بر روي آب گسترده اي و براي خود بهترين و برترين نام ها را برگزيده اي، اي كسي كه خود را به اسمي ناميده اي كه هر كه تو را به آن نام خواند اجابت مي كني، من از تو به حق آن اسم كه شفيعي برتر و بالاتر از آن ندارم، و به حق محمد و خاندان محمد مي خواهم كه بر محمد درود فرستي و حوايج مرا برآورده سازي و صداي مرا به گوش محمد، علي، فاطمه، حسن، حسين، علي، محمد، جعفر، موسي، علي، محمد، علي، حسن، و حجت - كه درود و رحمت و بركات تو بر همه ي آنها باد - برساني تا مرا در نزد تو شفاعت كنند و تو نيز شفاعت آنان را در حق من بپذيري و مرا مأيوس و نااميد برنگرداني، به حق تو كه معبودي غير از تو نيست، و به حق محمد و خاندان محمد اين درخواست ها را براي من انجام بده، اي بخشنده ي مهربان.» [1] .