سوره الم سجده آيه ي 16 «تتجافي جنوبهم عن المضاجع يدعون ربهم خوفا و طمعا و مما رزقناهم ينفقون.»

يعني «شب ها هنگامي كه همه ي مردم در خواب خوش اند از بستر خواب پهلو جدا نموده و برپا براي عبادت مي ايستند و پروردگارشان



[ صفحه 93]



را بخوانند و نماز كنند و از روي بيم از عذاب آخرت و اميدواري به ثواب و تفضلات الهي در آن عالم و از آنچه ما به آنها داده ايم از مال و ساير نعمت ها به ديگران بخشش بنمايند.»

اين آيه در شب زفاف فاطمه عليها السلام نازل گرديد، حضرت امير عليه السلام مي فرمايد: در شب زفاف زماني نگذشت كه فاطمه ي زهرا عليها السلام برخاست و چراغ را خاموش كرد از شدت حيا و حجاب، اسماء گفت: چندان نور از جمال آن دو بزرگوار تابنده و درخشنده بود كه خانه روشن و منور گرديد، حضرت امير عليه السلام فرمود: در دفعه اول چون بر رخساره ي زهرا نظر انداختم، هيبتي در دل من قرار گرفت كه گويي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم را ديدم و آن مخدره در حسن صورت و استقامت قامت و راه رفتن و سخن گفتن شبيه ترين مردم به پدر بزرگوارش بود، آنگاه اسماء گويد: حضرت امير عليه السلام از فاطمه عليها السلام اذن خواسته تا به جهت اداي شكر نعمت پروردگار به نماز و ذكر و دعا مشغول شود، فاطمه زهرا اذن داد و خود نيز مشغول به نماز گرديد و از براي احياء آن شب آيه ي مذكور نازل گرديد.