رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم به عمويش عباس بن عبدالمطلب فرمود: «اي عمو! من و علي و فاطمه و حسن و حسين از يك چشمه ايم و ما را خداوند خلق فرمود وقتي كه آسمان و زمين و بهشت و دوزخ نبود و ما بوديم و تسبيح خدا را مي كرديم در وقتي كه تقديس و تسبيح كننده اي نبود، خداوند متعال خواست خلقت خود را ظاهر كند نور مرا شكافت و از آن عرش را خلق كرد، پس نور عرش از نور من است و نور من از نور الله است و من از عرش افضل مي باشم، پس شكافت نور علي بن ابي طالب را و خلق كرد از آن ملائكه را، پس نور ملائكه از نور علي است و نور علي از نور خدا است و نور او افضل از ملائكه است. پس نور دخترم فاطمه را شكافت و خلق كرد از او آسمان و زمين را و نور فاطمه از نور خدا است و فاطمه افضل است از



[ صفحه 62]



آسمان ها و زمين ها پس از نور امام حسن آفتاب و ماه را خلق كرد و نور حسن از نور خداست و او افضل از شمس و ماه است، پس شكافت نور حسين را و از آن بهشت و حورالعين را خلق كرد، پس نور جنت و حورالعين از نور حسين است و نور حسين از نور خداست «و الحسين افضل من الجنة و الحور العين» [1] .