قرآن كريم از مريم به عنوان صديقه ياد كرده است كه اين مبالغه در تصديق است. بدين معنا كه نه تنها مصدقه است، نه تنها صادق و صديق بلكه صديق است.

صديقين گروهي هستند كه با انبياء و صالحين و شهداء همراه و هم قافله اند. اينان قافله سالار كوي الهي اند. افراد عادي چه زن و چه مرد در نماز و نيايش ها و عبادات شان از ذات اقدس اله مسئلت مي كنند كه: «اهدنا الصراط المستقيم صراط الذين انعمت عليهم» راه «منعم عليهم» را به ما نشان بده، يعني ما را هدايت فرما به سوي راهي كه سالكان آن راه مورد انعام تو واقع شده اند.

خداوند در سوره ي نساء منعم عليهم را مشخص كرد، فرمود:

«و من يطع الله و الرسول فاولئك مع الذين انعم الله عليهم من النبيين و الصديقين و الشهداء و الصالحين و حسن اولئك رفيقاً.» [1] .كسي كه مطيع خدا و رسولش باشد او همسفر قافله اي است كه



[ صفحه 51]



اهل آن عبارت اند از نبيين و صديقين و شهداء و صالحين و بعد در ادامه مي فرمايد: «و حسن اولئك رفيقا» اينها رفقاي خوب و همسفران شايسته اي هستند.