مريم عليها السلام به تنهايي اين مقامات را دريافت كرد و اين مقام مريم بود كه باعث شد زكريا از خداي سبحان فرزندي طلب نمايد.

اين چنين نبود كه معجزه ي زكريا در مريم عليها السلام ظهور كرده باشد، بلكه كرامت هاي مريم عليها السلام موجب آن شد كه زكريا از خداي، يحيي را طلب كند و فرزند «رضيي» كه به مقام رضوان بار مي يابد از خداي سبحان مسئلت نمايد.

علاوه بر اين كه سفارش به قنوت و دوام عبادت و خضوع مستمر، و سجود و ركوع، نشانه ي مقام خود مريم است و نيز اوصافي كه ذات اقدس اله براي اين بانو ذكر مي كند، نشانه آن است كه شخصيت خود مريم موجب شد تا فرشته ها را ببيند و با آن ها سخن بگويد و سخنان آنها را بشنود يا آن هنگام كه خداي سبحان از مريم ياد مي كند كه: «و صدقت بكلمات ربها و كتبه و كانت من القانتين» [1] .



[ صفحه 50]



يا اين كه مي فرمايد: «و امه صديقه» [2] .

يعني عيسي عليه السلام داراي مادري بود كه سخنان غيب را تصديق مي كرد، او نه تنها صادق بود، بلكه از صديقين به شمار مي آمد و اين صديق بودن او، و صحه گذاشتن ذات اقدس اله بر اين موضوع، نشانگر آن است كه همه ي اين فضائل از آن خود اوست.