روزي امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام در دوران كودكي خويش، پيرمردي را ديدند كه وضو مي سازد. آن پيرمرد، اشتباه وضو مي گرفت و آن دو كودك هوشمند دريافتند كه بايد به شكلي او را از اشتباه بيرون آورند. لحظه اي فكر كردند و نقشه اي كشيدند. آنگاه به نزد او رفته و در مقابل وي درباره ي وضو گرفتن با هم صحبت نمودند.
امام حسن عليه السلام مي گفت: «وضوي من درست است.» و امام حسين عليه السلام پاسخ داد: «برادر! وضوي من نيز صحيح مي باشد.»
سپس از پيرمرد - كه به آنها مي نگريست - خواستند درباره ي وضوي آنها داوري كند.
پيرمرد پس از مشاهده ي كار آنها دريافت كه هر دو كودك كاملا صحيح وضو مي گيرند و اين خود او مي باشد كه در انجام اين كار اشتباه دارد.
پس به آنها گفت: اي كودكان هوشمند! وضوي شما درست است. من وضو ساختن را ياد نگرفته بودم كه اينك آموختم!