امام صادق عليه السلام مي فرمايد:
«موسي بن عمران عليه السلام هرگاه نماز مي گزارد، تا گونه ي راست و چپش را به زمين نمي چسباند، در پي كار ديگري نمي رفت.» (1)

و نيز فرمود:
خداوند به موسي عليه السلام وحي كرد كه اي موسي، آيا مي داني از ميان آفريده هايم چرا تو را به هم صحبتي ام برگزيدم؟ گفت: اي پروردگار من، به چه سبب؟ پس خداوند تبارك و تعالي به او وحي كرد كه اي موسي: من درون و برون بندگانم را وارسي كردم. پس هيچكس را نيافتم كه خود را براي من بيش از تو خوار سازد، اي موسي، تو هرگاه نماز مي گزاري، گونه ات را بر خاك (بر زمين) مي نهي. (2)

امام علي عليه السلام مي فرمايد:
«درباره ي گفته ي خداوند: «آنان كه در نمازشان فروتنند» - فرمود: منظور، فروتني در دل است و اينكه مسلمانان را در سايه ي مهر خود بگيري و در نماز به اين سو و آن سو رو نكني. (3)

امام صادق عليه السلام فرمود:
هنگامي كه نماز را آغاز كردي، فروتن باش و به نمازت توجه كن كه خداوند مي فرمايد: «آنان كه در نمازشان فروتنند.» (4)

ايشان درباره گفته ي خداوند متعال: (الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ؛ آنان كه در نمازشان فروتن اند) نيز فرمود:
«الْخُشُوعُ غَضُّ الْبَصَرِ فِي الصَّلَاةِ؛(5)
فروتني، پايين انداختن نگاه در نماز است.»


امام علي عليه السلام:
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله مردي را ديد كه در نماز با ريشش بازي مي كند. پس فرمود:
«أَمَا إِنَّهُ لَوْ خَشَعَ قَلْبُهُ لَخَشَعَتْ جَوَارِحُه ؛ (6)
اگر دلش فروتن مي بود، اندامش نيز فروتن مي شد.»

امام باقر عليه السلام فرمودند:
نگاهت را به پايين فرو انداز و به سوي آسمان بالا مبر. بايد چهره ات درست رو به سجده گاهت باشد. (7)