اخلاص در عبادت چيست؟


اخلاص به معني خالص كردن، ويژه كردن، ارادت صادق داشتن است. براساس اين معني، مخلص كسي است، كه طاعات و عبادات خود را از هرگونه آلودگي و آميختگي به غير خدا خالص كرده، انگيزه اي جز تقرب به درگاه خدا ندارد. از اين رو، فقط به او دل مي بندد و تعريف و تكذيب ديگران، در نظرش يكسان است و هدف از عبادت، جلب رضايت خالق است نه كس ديگر. (1)

حضرت علي عليه السلام در اين باره فرمود:
«الْعِبَادَةُ الْخَالِصَةُ أَنْ لَا يَرْجُوَ الرَّجُلُ إِلَّا رَبَّهُ وَ لَا يَخَافَ إِلَّا ذَنْبَهُ؛ (2)
يعني عبادت خالص آن است كه مرد جز به پروردگارش اميدوار نبوده و جز از گناه خويش نهراسد.»

امام صادق عليه السلام فرمود:
«لَا يَصِيرُ الْعَبْدُ عَبْداً خَالِصاً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَتَّي يَصِيرَ الْمَدْحُ وَ الذَّمُّ عِنْدَهُ سَوَاءً؛ (3)
يعني «انسان، بنده خالص خداي بزرگ نمي شود تا اينكه تعريف و تكذيب (ديگران) در نظرش يكسان باشد.»

پاورقي

1- نماز مصلح و معراج در غربت، يدالله صفري، ص86.
2- تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، ص 199.
3- بحارالانوار، ج 70، ص 294.

بازگشت