شرط اجتماعي براي قبولي عمل: خيرخواهي نسبت به ديگران
حفظ پيوندهاي اجتماعي و اخوت ميان مسلمانان و روابط شايسته و نيكو ميان پيروان اسلام، اهميت بسياري دارد. از اين رو، هر سخن و عملي كه به گسستن پيوندها و به هم زدن روابط خوب منجر شود نارواست، «غيبت»، «سوء ظن»، «بدخواهي»، «قطع رابطه»، «بدخلقي» و... از اوصاف و اعمالي هستند كه موجب قبول نشدن عبادت مي شوند.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
«مَنِ اغْتَابَ مُسْلِماً أَوْ مُسْلِمَةً لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ تَعَالَي صَلَاتَهُ وَ لَا صِيَامَهُ أَرْبَعِينَ يَوْماً وَ لَيْلَةً إِلَّا أَنْ يَغْفِرَ لَهُ صَاحِبُهُ؛ (1)
كسي كه غيبت زن و مرد مسلماني را بكند، تا چهل روز نماز و روزه اش را خدا نمي پذيرد، مگر آنكه آن شخص، او را ببخشد.»
و نيز، آن حضرت فرمود:
«يَا أَبَا ذَرٍّ! إِيَّاكَ وَ هِجْرَانَ أَخِيكَ فَإِنَّ الْعَمَلَ لَا يُتَقَبَّلُ مَعَ الْهِجْرَان؛ (2)
اي ابوذر! از دوري و قطع رابطه با برادر ديني بپرهيز، چرا كه عمل اينگونه اشخاص پذيرفته نيست.»

و امام صادق عليه السلام مي فرمايد:
«وَ لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنْ مُؤْمِنٍ عَمَلًا وَ هُوَ مُضْمِرٌ عَلَي أَخِيهِ الْمُؤْمِنِ سُوءاً؛ (3)
هر مؤمني كه نسبت به برادر ديني اش، نيت بدي داشته باشد، خداوند عمل او را قبول نمي كند.»

و امام صادق عليه السلام مي فرمايد:
«سُوءُ الْخُلُقِ يُفْسِدُ الْعَمَلَ كَمَا يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَل ؛ (4)
بداخلاقي با مردم، چنان عمل را فاسد مي كند، كه سركه، عسل را.»

نتيجه آنكه بدگويي از ديگران، نيت سوء درباره ي مردم، ترك دوستي، غيبت و امثال آن كه باعث سست شدن پيوندهاي اجتماعي مسلمانان مي شود، از موانع قبول شدن عبادات به حساب آمده است. و نمازگزار و اهل عبادت، بايد روابط ديني مستحكمي با بندگان خدا داشته باشد، تا پرستش هايش شايستگي قبولي را دارا باشند. (5)