و اما فضل و برتري تسبيحات اربعه بر حمد در دو ركعت آخر براي اين است كه:
نبي اكرم صلي الله عليه و اله وقتي كه به اين دو ركعت اخير رسيد يادش آمد از آنچه كه از عظمت و جلال پروردگار ديده بود با حالت بهت زدگي و دهشت فرمود:
«سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَر»
يعني: منزه و پاك است خداوند بزرگ و حمد و ستايش مختص به او است و خدايي جز او نيست و خداوند بزرگتر از آن است كه وصف شود.
پس بر اين تسبيحات افضل از قرائت حمد محسوب گرديد و به اين منوال تشريع شد. (1)