اهميت سجده


سجده، بهترين حالات انسان در برابر خداست.
سجده، بهترين راه براي نزديكي به خداست. (1)
نشانه ي ياران باوفاي پيامبر آن است كه آثار سجده در سيماي آنان ديده مي شود. «سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُود» (2)
سجده، انسان را همگام و هماهنگ با كل هستي مي سازد، زيرا همه موجودات آسمان و زمين، از ستاره و سبزه به درگاه الهي ساجد و خاضع اند.
«وَ لِلَّهِ يَسْجُدُ مَا فيِ السَّمَاوَاتِ وَ مَا فيِ الْأَرْضِ»، (3) «وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدَانِ» (4) سجده، هماهنگي با فرشتگان الهي است. حضرت علي عليه السلام مي فرمايد: هيچ طبقه اي از طبقات آسمان نيست مگر آنكه گروهي از فرشتگان در حال سجده اند. (5)
سجده، عالي ترين درجه ي عبوديت و بندگي است، زيرا انسان بالاترين نقطه ي بدن خود، يعني پيشاني را بر خاك مي سايد و اظهار ذلت و عجز به درگاه عزيز قادر مي برد. سجده، عالي ترين مقام براي والاترين مردان و زنان عالم است. خداوند پيامبرش را فرمان به سجده مي دهد، آنهم نه فقط در روز كه به هنگام شب: «وَ مِنَ الَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ ...» (6)
و خطاب به حضرت مريم آن زن پاك و عابد مي فرمايد: «يَامَرْيَمُ اقْنُتيِ لِرَبِّكِ وَ اسْجُدِي» (7)
سجده، كه به دنبال ركوع مي آيد مرحله اي كامل تر و بالاتر از آن است و نمازگزار را به اوج خضوع مي رساند، لذا در قرآن معمولا در كنار يكديگر است: «يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ ارْكَعُواْ وَ اسْجُدُواْ»، (8) «تَرَئهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا» (9) سجده، رمز ايمان به آيات الهي است: «إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِايَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُواْ بها خَرُّواْ سُجَّدًا» (10) سجده هاي شبانه، يكي از نشانه هاي بندگان صالح خداست: «وَ عِبَادُ الرحمن ... وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَ قِيَامًا» (11) سجده، زينت نماز است پس آن را نيكو بجاي آوريم.
امام صادق عليه السلام مي فرمود: هر گاه نماز مي خوانيد ركوع و سجود آن را نيكو انجام دهيد كه خداوند پاداشي هفتصد برابر بلكه بيشتر عنايت مي فرمايد. (12)
سجده، مايه ي مباهات خداوند بر فرشتگان است و لذا عنايت او را به دنبال دارد، تا آنجا كه در هر سجده يكي از گناهان انسان محو و پاداشي بزرگ براي او ثبت مي شود. (13)
حضرت علي عليه السلام مي فرمود: اگر انسان بداند به هنگام سجده چه رحمتي او را فراگرفته است هرگز سر از سجده برنمي دارد. (14)
سجده، روح خودخواهي و غرور را از ميان برده و انسان را از تكبر نجات مي دهد. (15)
پيامبر مي فرمود: من در قيامت امت خود را از آثار سجده كه بر پيشاني دارند مي شناسم. (16)
و آن گوشه از زمين كه بر آن سجده شده است، در قيامت گواه عبادت انسان مي گردد (17)
و در دنيا نيز از آن نقطه نوري به آسمانها مي رود. (18)
همانند ركوع، سجده هاي طولاني نيز سبب بقاي نعمت ها و طول عمر انسان مي شود. (19)
سجده به قدري مهم است كه خداوند به پيامبر عظيم الشأني همچون حضرت ابراهيم فرمان مي دهد كه مسجدالحرام را براي طواف كنندگان و قائمين و راكعين و ساجدين تطهير نمايد. (20)

پاورقي

1- سوره علق، آيه آخر. يكي از چهار، آيه اي است كه هنگام تلاوت سجده ي واجب دارد.
2- سوره مباركه فتح، آيه 29.
3- سوره مباركه نحل، آيه 49.
4- سوره مباركه الرحمن، آيه 6.
5- نهج البلاغه، خطبه 91.
6- سوره مباركه انسان، آيه 26.
7- سوره مباركه آل عمران، آيه 43.
8- سوره مباركه حج، آيه 77.
9- سوره فتح، آيه 29.
10- سوره مباركه سجده، آيه 15.
11- سوره مباركه فرقان، آيه 64.
12- بحار، ج 85، ص 139.
13- جامع الاحاديث، ج 5، ص 466.
14- جامع الاحاديث، ج 5، ص 482.
15- جامع الاحاديث، ج 5، ص 453.
16- مسند احمد حنبل، ج 4، ص 189.
17- جامع الاحاديث، ج 5، ص 189.
18- مستدرك وسائل، ج 4، ص 485.
19- وسائل، ج 4، ص 928.
20- سوره مباركه بقره، آيه 125.

بازگشت