پس از آنكه خداوند آدم را آفريد به فرشتگان فرمان داد تا براي او سجده كنند، (1) همه سجده كردند جز ابليس و خداوند او را بخاطر همين نافرماني از درگاه خود راند.
اين ماجرا را قرآن بارها تكرار مي كند و مي دانيم كه تكرارهاي قرآن بي دليل نيست. گويا مي خواهد بگويد: اي انساني كه همه فرشتگان بخاطر تو به سجده افتادند! چرا تو در برابر خداوند خالق سجده نمي كني؟ اي انسان، ابليس بخاطر ترك سجده ي تو رانده شد، آنوقت تو كه سجده بر خداوند را ترك مي كني چه انتظاري داري؟ ابليس كه بر تو سجده نكرد، مي گفت: من از انسان برترم، آيا تو مي تواني بگويي: من از خداوند برترم؟ تو كه زماني هيچ بودي و وقتي هم بدنيا آمدي سراسر وجودت را ضعف و عجز فراگرفته بود و در نهايت هم، عاجزانه از دنيا مي روي، چگونه در برابر آفريدگار هستي تكبر مي كني؟
به هر حال اولين فرمان خدا پس از خلقت بشر، فرمان سجده بود.