مستحب است كه اذان در گوش راست كودك و اقامه در گوش چپ او گفته شود، به ويژه آنكه كودك هنوز آلوده به خيالات باطل نشده، اوهام و وسوسه هاي شيطاني و انديشه هاي انحرافي و ضد خدا در روح و جان او راه نيافته و طبعاً استعداد و آمادگي براي گرفتن و نگهداري كردن امواج صداي مؤذن دارد و زمينه ي آن هست كه آهنگ مؤذن و جملات نافذ و پرطنين اذان را بگيرد و براي هميشه در جان خود نگهداري كند و از اين رو بزرگان، اهتمام به اين موضوع داشتند كه خود يا ديگران در گوش نوزادانشان اذان بگويند.
در وصاياي حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم به حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام آمده:
«يَا عَلِيُّ- إِذَا وُلِدَ لَكَ غُلَامٌ أَوْ جَارِيَةٌ فَأَذِّنْ فِي أُذُنِهِ الْيُمْنَي وَ أَقِمْ فِي الْيُسْرَي فَإِنَّهُ لَا يَضُرُّهُ الشَّيْطَانُ أَبَداً؛ (1)
يا علي! هنگامي كه فرزندي براي تو متولد شد، در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه بگو كه شيطان هرگز به او زياني وارد نخواهد ساخت.»