درباره ي حكمت تشريع اذان، نكات متعددي ذكر شده است كه همگي در واقع، به دو نكته ي اصلي بازمي گردند:
الف - حكمت فردي
اذان، اعلام وقت نماز و دعوت يكايك مسلمانان به بهترين كار، يعني ارتباط با خداي بي نياز براي رسيدن به رستگاري و كاميابي مطلق است.
ب - حكمت اجتماعي، سياسي
اذان، علاوه بر يادآوري وظيفه ي فردي، يك شعار سياسي - اجتماعي نيز هست.
كلام امام رضا عليه السلام:
«مُجَاهِراً بِالْإِيمَانِ مُعْلِناً بِالْإِسْلَامِ؛ (1)
آشكاركننده ي ايمان و علني سازنده ي اسلام است.»
در تبيين فلسفه ي تشريع اذان، اشاره به اين نكته ي مهم است كه تنها، ارتباط پنهاني و فردي با خدا، كافي نيست و در جوامع اسلامي، در هر شب و روز، بايد شعار توحيد و نفي شرك و دعوت به ارزش هاي ديني با صداي بلند تكرار شود. تكرار اين شعار، نه تنها زمينه را براي تداوم حاكميت اسلام در جوامع اسلامي فراهم مي كند، بلكه در كنار استقرار ارزش هاي ديني، مي تواند موجب انتقال اين فرهنگ به ساير جوامع گردد.