نظر دانشمند فرانسوي در مورد نماز در مسجد
دكتر «روژه گارودي» دانشمند مسلمان و فيلسوف مشهور فرانسوي مي نويسد:
«در نماز، انسان به خود باز مي گردد، و همه ي هستي را در وجود خويش احساس مي كند، و چنين است كه انسان باايمان به ستايش وادار مي شود، در نماز، همه ي مسلمانان جهان در برابر محراب هاي تمام مساجد كه زاويه ي آن ها به سوي كعبه ساخته شده است، در صف هاي فشرده با همدلي و حضور خود به طور گسترده و عميقي مجذوب مركز خود و بنياد خود مي شوند.» (1)

صحنه هاي جذب كننده مسجد
«ژزف ارنست رنان» عالم فقه اللغة، نويسنده و فيلسوف فرانسوي مي نويسد:
«برخلاف سخنان ناروايي كه درباره ي اسلام و عرب شنيده بودم، هرگاه وارد يكي از مسجدهاي مسلمانان مي شدم، صحنه هاي دلپذير و جذابي را مي ديدم كه به خود مي لرزيدم، و افسوس مي خوردم كه چرا مسلمان نيستم؟» (2)

شگفت فيلسوف آلماني از مسجد مسلمانان
«هگل» فيلسوف آلماني مي نويسد:
«در استامبول، روزي به مسجد رفتم. از سادگي و صلابت مسجد شگفت زده شدم و حالي خوش و جذبه اي شورانگيز در خود حس كردم.» (3)

مهد تعليم و تربيت
«جرجي زيدان» نويسنده ي مسيحي عرب، مي نويسد:
«همان طور كه مسجدهاي مسلمانان، مركز اجتماع و پناهگاه غريبان و بيماران مي باشد، اين مراكز، مهد تعليم و تربيت نيز بوده است. در كوچك ترين مسجد كودكان را آموزش مي دهند و مسجدهاي بزرگ گاهي به اندازه ي دانشگاه هاي اروپا، داراي ارزش و اهميت است.» (4)

صداي خوش آهنگ مؤذن
«ويل دورانت» - مورخ مشهور - مي نويسد:
«چه خوش آهنگ است صداي مؤذن در گوش مسلمان و غير مسلمان كه اين جان هاي محبوس در پيكر خاكي را از فراز هزاران مسجد دعوت مي كند، كه به سوي بخشنده ي زندگي و عقل، توجه كنند، و به جان، با او پيوند گيرند.» (5)