«احمد بن ابي الحواري» مي گويد:
شبي «ابوسليمان دارابي» آماده ي وضو گرفتن شد و چون خواست مشتي آب بردارد ناگهان به فكر فرورفت، تا آن كه صداي مؤذن به گوش رسيد كه مي گفت: «حي علي الصلوة»
به او گفتم: يا شيخ! نماز، نماز!
وضو گرفت و نماز گزارد، آن گاه از او پرسيدم: چرا اين همه در فكر فرورفتي؟
گفت: چون اراده ي وضو كردم با خود گفتم: وضو، طهارت و پاكي ظاهر بدن است؛ پس طهارت باطن كجاست؟
طهارت دو نوع است: يكي طهارت ظاهر كه با آب و خاك (و با وضو و غسل و تيمم) به دست مي آيد و اين دو (آب و خاك) آتش دنيا را خاموش مي كنند. و ديگر طهارت باطن كه با خوردن غذاي حلال و دوري از گناهان حاصل مي شود و اين دو طهارت، آتش دنيا و آخرت را خاموش مي سازند.