امام صادق عليه السلام: پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «نماز كسي كه در مسجد با مسلمانان نماز نخواند، پذيرفته نيست، مگر با عذر موجه».
نيز پيامبر خدا فرمود: «غيبت كسي كه در خانه اش نماز بخواند و از جماعت ما دوري كند، رواست. كسي كه از جماعت مسلمانان، روي بگرداند، غيبت كردن و انتقاد از او، بر مسلمانان لازم و عدالتش ساقط و راندنش واجب است، و زماني كه او را نزد رهبر مسلمانان ببرند، وي را هشدار دهد و بر حذرش بدارد. پس اگر در جماعت مسلمانان حضور يابد، [در امان است] و در غير اين صورت، خانه اش را بسوزاند. اما كسي كه به جماعت مسلمانان بپيوندد، غيبت كردن از او حرام و عدالتش ثابت است». (1)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «غريبان در دنيا، چهار چيزند: قرآن در سينه ي فرد ستم پيشه، مسجدي كه در ميان مردمي است كه در آن نماز نمي گزارند، و قرآني كه در خانه اي است كه آن را تلاوت نمي كنند، و انسان درستكار در ميان جمعيتي بدكردار.» (2)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: سه تن، در روز رستاخيز به درگاه خداوند عز و جل شكايت مي برند: قرآن و مسجد و اهل بيت. قرآن مي گويد: «پروردگارا! مرا سوزاندند و پاره پاره كردند» و مسجد مي گويد: «پروردگارا! رهايم كردند و تباه ساختند». و اهل بيت مي گويند: «پروردگارا! ما را كشتند و دور ساختند و تبعيدمان كردند». (3)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «براي منافقان، نشانه هايي است كه بدانها شناخته مي شوند:... جز از سر بي اعتنايي [و وانهادن]، به مساجد نزديك نمي شوند، و مگر دير هنگام، به سراغ نماز نمي روند.» (4)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «نماز همسايه ي مسجد، جز در مسجدش [- پذيرفته شده] نيست.» (5)

دعائم الاسلام: از امام صادق عليه السلام، از پدرانش، از امام علي عليه السلام برايمان روايت شده كه ايشان فرمود: «براي همسايه ي مسجد، جز در مسجد، نماز [- پذيرفته شده اي] نيست، مگر عذر و يا بيماري اي داشته باشد».
به ايشان گفتند: همسايه ي مسجد كيست، اي امير مؤمنان؟
فرمود: «هر كس كه صداي اذان را مي شنود». (6)

امام علي عليه السلام: «براي آن دسته از همسايگان مسجد كه در حال آسودگي و تن درستي، در نمازهاي واجب حاضر نمي شوند، نماز [- پذيرفته شده اي] نيست.» (7)

امام صادق عليه السلام: به امير مؤمنان در كوفه خبر دادند كه گروهي از همسايگان مسجد، در نماز جماعت، حاضر نمي شوند. فرمود: «بايد با ما در نماز جماعت، حاضر شوند و يا تغيير مكان دهند و از همسايگي ما، چشم بپوشند و ما نيز همسايه ي آنان نباشيم». (8)

امام حسن عليه السلام: «غفلت، آن است كه مسجد را واگذاري و از فساد كننده، فرمان ببري.» (9)

امام صادق عليه السلام: «سه چيزند كه به خداوند عز و جل شكايت مي برند: مسجد خراب شده اي كه مردمش در آن نماز نمي گزارند، و فرد دانا در ميان نادانان، و قرآني كه رها شده و غبار گرفته و تلاوت نمي شود.» (10)

امام صادق عليه السلام: مساجد، نزد خداي متعال، از همسايگاني كه در آنها حضور نمي يابند، شكايت بردند و خداي عز و جل به آنها چنين وحي فرمود: «به عزت و جلالم سوگند، هيچ نمازي را از آنها نمي پذيرم، و هيچ گاه عدالتي را از ايشان در ميان مردم، آشكار نمي سازم، و رحمتم شامل حالشان نمي شود و آنان در بهشتم همسايه ي من نمي گردند». (11)

امام صادق عليه السلام: «نماز گزاردن به تنهايي در خانه، به غباري پراكنده مي ماند كه چيزي از آن، به سوي خداوند بالا نمي رود. كسي هم كه به منظور روي گرداني از مسجد، نماز جماعت را در خانه بخواند، نماز خودش و آنان كه به او اقتدا كرده اند، پذيرفته نيست، مگر آن كه علتي موجب حضور نيافتن در مسجد شده باشد.» (12)