پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «هر كس كه قرآن، سخنش باشد و مسجد، خانه اش، خداوند در بهشت، خانه اي برايش بر پا مي كند.» (1)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله - در بيان آنچه كه در شب معراج، بر برخي از درهاي بهشت، نوشته ديد -: «هر كس مي خواهد جايگاه خويش را در بهشت ببيند، در مسجدها سكنا گزيند.» (2)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «در دنيا، ميهمان باشيد و مسجدها را خانه بگزينيد.» (3)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «هفت گروه اند كه خداي عز و جل، آن روز كه هيچ سايه اي جز سايه ي او نيست، آنان را در زير سايه ي خود، جاي خواهد داد:... كسي كه چون از مسجد بيرون رود، دل بسته ي مسجد است تا به سوي آن باز گردد.» (4)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «تكيه دادن (5) در مسجد، رهبانيت عرب (مسلمانان) است. همانا نشستنگاه مؤمن، مسجد او و استراحتگاهش خانه ي اوست.» (6)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «شيطان، گرگ انسان است، همچون گرگ گوسفند كه دور مانده و جدا شده ي از گله را شكار مي كند. پس، از تفرقه بپرهيزيد و با اجتماع و عموم مردم و مسجد باشيد.» (7)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «ميان خود، سلام را رد و بدل كنيد، و بايد كه خداوند عز و جل، شما را در مساجد ببيند.» (8)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «مسجد، سراي هر پرواپيشه اي است و خداوند عز و جل، راحتي و رحمت و گذشتن از صراط را براي كساني كه مساجد خانه هايشان باشد، تضمين كرده است.» (9)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «هيچ مسلماني مساجد را براي نماز و ياد خدا، كاشانه ي خود قرار نمي دهد، مگر آن كه خداوند، شادمان مي شود، همچون شادماني بستگان مسافر دور مانده از جمع، در زمان بازگشت به ميان آنان.» (10)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «هر كه با مسجد انس گيرد، خداوند با وي انس مي گيرد.» (11)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «براي مسجدها ميخ هايي است (12) كه فرشتگان، همنشين آنهايند. هر گاه غايب شوند، آنان را مي جويند و اگر بيمار شوند، به عيادتشان مي روند و اگر نيازي داشته باشند، ياري شان مي كنند.» (13)

امام علي عليه السلام - در بيان حديث معراج پيامبر صلي الله عليه و آله -: خداي متعال فرمود: «...اي احمد! چنين نيست كه هر كس بگويد: «خدا را دوست دارم»، مرا دوست داشته باشد تا آن كه... مسجد را خانه [ي خود] بگزيند.» (14)

امام علي عليه السلام: «خوشا به حال آنان كه به آخرت گرويده اند و از دنيا روي گردان اند! آنها كساني هستند كه مسجدهاي خدا را فرش، خاكش را بستر، آبش را وسيله ي پاكيزگي، قرآن را جامه ي زيرين و دعا را جامه ي رويين [- خويش] ساخته اند و به شيوه ي عيسي عليه السلام دنيا را پذيرفته اند.» (15)

امام زين العابدين عليه السلام: موسي بن عمران عليه السلام گفت: پروردگارا! اهل تو كه در روزي كه سايه اي جز سايه ي تو نيست، آنان را زير سايه ي خود مي بري، كيان اند؟
خداوند به او وحي كرد: «كساني كه پاك دل و خاكسارند... آنها كه چونان مأوا گزيدن عقاب ها در آشيانه هايشان، مساجد مرا كاشانه [ي خود] بر مي گزينند. (16)

امام صادق عليه السلام: «مردانگي، دو گونه است: مردانگي در وطن و مردانگي در سفر. و اما مردانگي در وطن، تلاوت قرآن است و پيوستگي [با] مساجد.» (17)

امام كاظم عليه السلام: مسيح عليه السلام به حواريان گفت: «...پرستشگاه هاي پروردگارتان را زندان بدن ها و پيشاني هاي خود، قرار دهيد». (18)

پاداش بسيار گام برداشتن به سوي مساجد
تنبيه الخواطر: [پيامبر خدا] فرمود: «آيا شما را به آنچه كه خدا با آن، خطاها را پاك مي كند و گناهان را مي زدايد، ره ننمايم؟».
گفتيم: چرا، اي پيامبر خدا!
پس فرمود: «كامل به جا آوردن وضو در موقعيت هاي سخت و بسيار گام برداشتن به سوي مساجد و بعد از نماز، انتظار كشيدن براي نماز [ديگر]». (19)

المعجم الكبير - به نقل از زيد بن ثابت -: با پيامبر خدا قدم مي زدم. گام هايش را كوتاه برمي داشت. فرمود: «مي داني چرا با تو اين گونه قدم مي زنم؟».
گفتم: نه.
فرمود: «براي اين كه تعداد گام هايمان به سوي نماز،بيشتر شوند».(20)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «هر كه از مسجد دورتر باشد، [وقتي به مسجد مي رود] پاداش بيشتري خواهد داشت.» (21)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: «پرپاداش ترين مردم در نماز، كسي است كه [نسبت به مسجد] دورتر باشد.» (22)

صحيح مسلم - به نقل از جابر بن عبدالله -: محله هاي ما از مسجد، دور بود. خواستيم كه خانه هايمان را بفروشيم و به مسجد، نزديك شويم؛ اما پيامبر خدا ما را بازداشت و فرمود: «براي هر گامي كه بر مي داريد، برايتان درجه اي است».(23)