بدان كه در هر مكاني كه هستي، در مملكت پادشاه پادشاهان قرار گرفته اي و مي خواهي با او راز و نياز كرده، زاري نموده و خشنودي و عنايت به رحمتش را بطلبي، پس بنگر و مكاني را برگزين كه شايستگي اين امور را داشته باشد، چون مساجد شريفه و مشاهد مطهره، البته در صورت امكان، كه خداوند اين جايها را مكان پذيرش دعا و معدن خشنودي خويش و آمرزش گناهان قرار داده و در اين جاها گمان قبولي اعمال و برخورداري از رحمت الهي مي رود؛ همانند دربار پادشاهان كه آن را براي چنين اموري قرار داده اند پس با آرامش و وقار داخل شو، و خشوع و شكستگي را حفظ نما، و از او بخواه كه تو را از بندگان خاص خويش قرار دهد و به بندگان برگزيده اش كه درگذشته اند، ملحق نمايد.
خداوند را چنان پاس دار كه گويي بر صراط قدم برمي داري، و در حالتي بين بيم و اميد، و بين پذيرفته شدن و محروم گشتن باش دل خويش را خاشع كن، باطنت را خاضع نما، و براي اين كه رحمت حق ترا فراگيرد و دست مهر و عطوفتش ترا در برگيرد و چشم الهي نگرانت شود، شايسته شو. (1)