در روايات وارده آمده است كه: «خداوند متعال به حضرت آدم عليه السلام دستور داد كه به سوي مغرب نماز بخواند، و به حضرت نوح عليه السلام امر فرمود كه به سوي مشرق نماز بگزارد، و به حضرت ابراهيم عليه السلام امر فرمود كه بين مشرق و مغرب جمع كند، كه مقصود همان كعبه است، و هنگامي كه حضرت موسي عليه السلام را به پيامبري مبعوث فرمود دستور داد كه دين حضرت آدم عليه السلام را احيا كند، و وقتي حضرت عيسي عليه السلام را مبعوث فرمود، دستور داد كه دين حضرت نوح عليه السلام را احيا نمايد، و هنگامي كه حضرت محمد صلي الله عليه و آله را مبعوث فرمود، دستور داد كه دين حضرت ابراهيم عليه السلام را زنده گرداند.
پس كعبه، قبله ي كساني است كه در مسجدالحرام هستند، و مسجدالحرام قبله ي كساني كه در حرم قرار دارند. و كساني كه در خارج حرم هستند قبله شان حرم است، و اهل عراق در نماز بايد به سوي ركن عراقي رو كنند، همان ركني كه حجرالاسود در آن است، و اهل يمن بايد به سوي ركن يماني، و اهل مغرب به سوي ركن غربي، و اهل شام به سوي ركن شامي رو كنند. و سزوار است كه اهل عراق اندكي مايل به سمت چپ بايستد و براي غير آنان چنين نيست. اهل عراق قبله ي خويش را با چند طريق مي توانند بشناسند: از آن جمله هنگامي كه درست وقت ظهر و زوال شد (بدون هيچ فاصله اي)، آفتاب بر ابروي راست كسي كه رو به قبله مي ايستد قرار مي گيرد، و هنگامي كه وقت نماز مغرب شد، سرخي آفتاب در سمت مشرق در زمان معتدل درست محاذي شانه ي چپ كسي كه در رو به قبله است قرار مي گيرد، و در وقت نماز عشا سرخي آفتاب در سمت مغرب در زمان معتدل محاذي شانه ي راست كسي كه رو به قبله است قرار مي گيرد، و در وقت نماز صبح پيش از طلوع فجر در زمان معتدل محاذي شانه ي چپ كسي كه رو به قبله است قرار مي گيرد.» (1)