توجه بزرگان به وقت نماز


يكي از آقايان در توصيف مرحوم آيت الله دستغيب رحمه الله نقل مي كرد كه اين شهيد بزرگوار از جمله كساني بود كه به نماز بسيار اهميت مي داد. او مي گويد: در سفري كه با شهيد دستغيب رحمه الله به مكه داشتيم، وقتي به فرودگاه رسيديم تا كارهاي مقدماتي پرواز را انجام دهيم، همين كه ماشين ها آمدند تا مسافران را به سمت هواپيما ببرند، مكبر اذان گفت.از آن جا تا جده حدود دو ساعت بيش تر راه نيست. همه گفتند كه نماز را در جده مي خوانيم، اما آقاي دستغيب رحمه الله فرمود: من نمازم را مي خوانم. هر چه ديگران گفتند كه هواپيما براي شما نمي ايستد، فرمود: مي خواهد بماند، مي خواهد برود. گفتند: حج شما خراب مي شود. فرمود: نماز اول وقتم خراب مي شود. هر چه كرديم، ايشان حاضر نشد نماز را تأخير بيندازد و به نماز ايستاد. ما داخل هواپيما شديم. برخي هم حرص مي خوردند كه چرا آقاي دستغيب رحمه الله چنين كرد! هر كس به گونه اي اعتراض مي كرد. پس از لحظاتي، متوجه شديم كه هواپيما حركت نمي كند. بلندگوي فرودگاه اعلام كرد كه با عرض معذرت، هواپيما نقص فني پيدا كرده است و پرواز اندكي تأخير خواهد داشت. ما هم با كمال شرمندگي برگشتيم. ايشان فرمود: من براي خدا ايستادم، خدا هم هواپيما را براي من نگه داشت!
البته در جاهايي مي شود نماز را به تأخير انداخت به عنوان مثال براي احقاق حق مظلوم كه مسأله ي مهمي است اما بسياري از ما، در تطبيق اهم و مهم دچار مشكل مي شويم و معمولا كارهاي ما از نماز مهم تر نيستند. (1)

پاورقي

1- لذت حضور، استاد مرتضي آقا تهراني، ص 20-22.

بازگشت