مستحب است كه با چوب اراك باشد، پس اگر يافت نشد يا بدست آوردنش سخت باشد، با چيزهاي ديگر مسواك زند، اگر چه با ماليدن انگشت شست يا انگشت شهادت، ولو سطحي و ساده، اين كار را انجام دهد. در هنگام مسواك زدن، چنين دعا كند:
«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي حَلَاوَةَ نِعْمَتِكَ وَ أَذِقْنِي بَرْدَ رَوْحِكَ وَ أَطْلِقْ لِسَانِي بِمُنَاجَاتِكَ وَ قَرِّبْنِي مِنْكَ مَجْلِساً وَ ارْفَعْ ذِكْرِي فِي الْأَوَّلِينَ اللَّهُمَّ يَا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ وَ يَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَي حَوِّلْنَا مِمَّا تَكْرَهُ إِلَي مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَي وَ إِنْ كَانَتِ الْقُلُوبُ قَاسِيَةً وَ إِنْ كَانَتِ الْأَعْيُنُ جَامِدَةً وَ إِنْ كُنَّا أَوْلَي بِالْعَذَابِ فَأَنْتَ أَوْلَي بِالْمَغْفِرَةِ اللَّهُمَّ أَحْيِنِي فِي عَافِيَةٍ وَ أَمِتْنِي فِي عَافِيَة؛ (1)
خداوندا! شيريني نعمت هايت را به من بچشان و خنكي نسيمت را، روزي ام كن، زبانم را به مناجات با خود گويا، و در مجلس حضورت، مرا نزديك كن، و يادم را در ميان اولين ها بلند گردان. خدايا! اي بهترين كسي كه درخواست شده و اي بخشنده ترين عطا كننده! ما را از آنچه نمي پسندي، به آنچه دوست داري و راضي مي شوي، برگردان، اگر چه دلها سخت شده و چشم ها خشكيده، اگر چه، ما به عذاب سزاوارتريم و تو شايسته آمرزش، خدايا! مرا در عافيت زنده كن و در عافيت بميران.»