شرط اول آن كه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعي نباشد.
مسأله 1272 - كسي كه رفتن و بر گشتن او هشت فرسخ است، به اين معني كه رفتن و برگشتن، هر يكي چهار فرسخ باشد بايد نماز را شكسته بخواند، بنابر اين اگر رفتن سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ باشد يا بر عكس بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1273 - اگر رفتن و بر گشتن هشت فرسخ باشد بايد نماز را شكسته بخواند چه همان روز و شب بخواهد بر گردد يا غير آن روز و شب.
مسأله 1274 - اگر سفر، مختصري از هشت فرسخ كمتر باشد، يا انسان نداند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، نبايد نماز را شكسته بخواند و چنانچه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، در صورتي كه تحقيق كردن برايش مشقت دارد، بايد نمازش را تمام بخواند و اگر مشقت ندارد بنابر احتياط واجب بايد تحقيق كند كه اگر دو عادل بگويند، يا بين مردم معروف باشد كه سفر او هشت فرسخ است نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1275 - اگر يك عادل خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است و از قول او اطمينان حاصل شود بايد نماز را شكسته بخواند و روزه بعداً قضا نمايد. و اگر از قول او اطمينان حاصل نشود، نماز را تمام و روزه را بگيرد.
مسأله 1276 - كسي كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است، اگر نماز را شكسته بخواند و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آن را چهار ركعتي بجا آورد و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
مسأله 1277 - كسي كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه، چنانچه در بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده، اگر چه كمي از راه باقي باشد، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده دوباره شكسته بجا آورد.
مسأله 1278 - اگر بين دو محلي كه فاصله آن ها كمتر از چهار فرسخ است، چند مرتبه رفت و آمد كند، اگر چه روي هم رفته هشت فرسخ شود، بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1279 - اگر محلي دو راه داشته باشد، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد، چنانچه انسان از راهي كه هشت فرسخ است به آنجا برود، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر از راهي كه هشت فرسخ نيست برود، بايد تمام بخواند.
مسأله 1280 - اگر شهر ديوار دارد، بايد ابتداي هشت فرسخ را از ديوار شهر حساب كند، و اگر ديوار ندارد بايد از خانه هاي آخر شهر حساب نمايد.