شرط هفتم
آنكه شغل او مسافرت نباشد، بنا بر اين شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها. اگر چه براي بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند اگر در سفر اول صدق مي كند كه شغل او سفر است بايد تمام بخواند. و اگر شك كند در اينكه عرفاً با او گفته مي شود كه شغلش سفر است يا صدق نمي كند. بايد در سفر اول جمع كند بين شكسته و تمام، و اما كسي كه عملش سفر نيست ولي عملش در سفر است مثل اين كه هر روز جهت تدريس يا طبابت يا تحصيل از يك شهر به شهر ديگر مي رود، نيز نماز را تمام مي كند و ملحق است به كسي كه عملش سفر است.
(مسأله 1354) كسي كه شغلش مسافرت است، اگر براي كاري ديگر مثلاً براي زيارت يا حج مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند، ولي اگر مثلاً راننده ماشين خود را براي زيارت كرايه بدهد، و در ضمن خودش هم زيارت كند، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1355) حَمَلَه دار يعني كسي كه براي رساندن حاجي ها به مكه مسافرت مي كند، چنانچه شغلش مسافرت باشد، بايد نماز را تمام بخواند و اگر شغلش مسافرت نباشد و فقط در ايام حج براي حمله داري سفر مي كند، احتياط واجب آن است كه بين نماز تمام و شكسته جمع نمايد، ولي چنانچه مدت سفر او كم باشد مثل اين زمان كه سفر با هواپيما است، بعيد نيست كه حكم او شكسته باشد.
(مسأله 1356) كسي كه شغلش حمله داري است و حاجي ها را از راه دور به مكه مي برد، چنانچه مقدار معتني بهي از ايام سال را در راه باشد، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1357) كسي كه در مقداري از سال شغلش مسافرت است، مثل شوفر كه فقط در زمستان يا تابستان اتومبيل خود را كرايه مي دهد بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند، و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1358) راننده و دوره گردي كه در دو سه فرسخي شهر رفت و آمد مي كند، چنانچه اتفاقاً سفر هشت فرسخي برود، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1359) چهار واداري كه شغلش مسافرت است، اگر ده روز يا بيشتر در وطن خود بماند چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد، چه بدون قصد بماند بايد در سفر اولي كه بعد از ده روز مي رود نماز را احتياطاً تمام و شكسته بخواند و همچنين است اگر در غير وطن خود ده روز با قصد يا بدون قصد بماند.
(مسأله 1360) كسي كه شغلش مسافرت است غير از چهار وادار، اگر چه در غير وطن خود با قصد ده روز بماند، يا در وطن خود هر چند بدون قصد باشد ده روز بماند، در سفر اولي كه بعد از ده روز مي رود احتياط واجب آن است كه بين نماز تمام و شكسته جمع نمايد.
(مسأله 1361) چهار واداري كه شغلش مسافرت است، اگر شك كند كه در وطن خود يا جاي ديگر ده روز مانده يا نه، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1362) كسي كه در شهرها سياحت مي كند، و براي خود وطني اختيار نكرده بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1363) كسي كه شغلش مسافرت نيست، اگر مثلاً در شهري يا در دهي جنسي دارد كه براي حمل آن مسافرتهاي پي در پي مي كند، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1364) كسي كه از وطنش صرفنظر كرده و مي خواهد وطن ديگري براي خود اختيار كند، اگر شغلش مسافرت نباشد، بايد در مسافرت خود نماز را شكسته بخواند.