شرط پنجم
آنكه براي كار حرام سفر نكند، و اگر براي كار حرامي مانند دزدي سفر كند، بايد نماز را تمام بخواند. و همچنين است اگر خود سفر حرام باشد مثل آنكه براي او ضرري كه اقدام بر آن شرعاً حرام است داشته باشد يا زن بدون اجازه شوهر در صورتي كه نشوز بر او صادق شود، و فرزند با نهي پدر و مادر كه موجب عقوقش باشد سفري بروند كه بر آنان واجب نباشد، ولي اگر مثل سفر حج واجب باشد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1342) سفري كه واجب نيست اگر سبب اذيت پدر و مادر باشد حرام است، و انسان بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند و روزه هم بگيرد.
(مسأله 1343) كسي كه سفر او حرام نيست و براي كار حرام هم سفر نمي كند، اگر چه در سفر معصيتي انجام دهد، مثلاً غيبت كند يا شراب بخورد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1344) اگر براي آنكه كاري واجبي را ترك كند مسافرت نمايد، چه غرض ديگري در سفر داشته باشد يا نه، نمازش تمام است، پس كسي كه بدهكار است، اگر بتواند بدهي خود را بدهد، و طلبكار هم مطالبه نمايد، چنانچه در سفر نتواند بدهي خود را بدهد، و براي فرار از دادن قرض مسافرت نمايد، بايد نماز را تمام بخواند، ولي اگر سفرش براي كاري ديگري است اگر چه در سفر ترك واجب نيز بنمايد، بايد نماز را شكسته بخواند.

(مسأله 1345) اگر سفر او سفر حرام نباشد، ولي حيوان سواري او يا مركب ديگر كه سوار او است غصبي باشد، يا در زمين غصبي مسافرت نمايد بايد احتياطاً نماز را هم شكسته بخواند و هم تمام.
(مسأله 1346) كسي كه با ظالم مسافرت مي كند، اگر ناچار نباشد و مسافرت او كمك به ظالم باشد، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر ناچار باشد يا مثلاً براي نجات دادن مظلومي با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.
(مسأله 1347) اگر بقصد تفريح و گردش مسافرت كند، سفر او حرام نيست، و بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1348) اگر براي لهو و خوشگذراني به شكار برود، نمازش در حال رفتن تمام است و در برگشتن قصر است در صورتي كه به حد مسافت باشد و چنانچه براي تهيّه معاش به شكار رود، نمازش شكسته است، و اگر براي كسب و زياد كردن مال به شكار برود، احتياط واجب آن است كه نماز را
هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1349) كسي كه براي معصيّت سفر كرده، موقعي كه از سفر برمي گردد، اگر برگشتن به تنهائي هشت فرسخ است و از معصيت توبه كرده باشد بايد نماز را شكسته بخواند، و اگر توبه نكرده باشد احتياط واجب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1350) كسي كه سفر او سفر معصيّت است، اگر در بين راه از قصد معصيّت برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد، و بخواهد برود و چهار فرسخ برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1351) كسي كه براي معصيت سفر نكرده، و اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براي معصيّت برود، بايد نماز را تمام بخواند، ولي نمازهاي را كه شكسته خوانده در صورتي كه مقدار گذشته مسافت بوده صحيح است والاّ احتياط واجب آن است كه آن نمازها را اعاده نمايد به خواندن تمام.